Waar zou jij naartoe vluchten als de Chileense en de Argentijnse politie naar je op zoek is? Juist ja, een plek waar geen mens ooit kwam, ver weg van de bewoonde wereld. Dit is het verhaal van Jimmy  Redboone die zich ongeveer 100 jaar geleden, schuil hield aan de oever van Lago San Martin, in het toen nog onontdekte gebied op de grens van Argentinie en Chile.

Jimmy, een Engelse jongen, wordt als hij 18 jaar is door zijn ouders op een schip gezet naar Ushuaia, letterlijk het einde van de wereld, om daar te gaan werken op een  schapenboerderij. Is Jimmy onhandelbaar en zijn zijn ouders ten einde raad of is Ushuaia in die tijd een bekende bestemming voor avontuurlijke jongens die het gezag of de armoede van thuis willen ontvluchten? 

Jimmy leert snel en blijkt een talent te paard. Het verhaal gaat dat hij  een paardenrace wint en wordt uitbetaald met een cheque. Hij reist naar Punta Arenas om daar zijn cheque te verzilveren maar wordt dan opgepakt omdat de cheque vals blijkt te zijn. 

Hij weet uit zijn cel te ontsnappen en vlucht op het paard van de Sheriff. Jimmy, een jongen van nog geen 20 jaar, wordt nu gezocht door de Chileense politie. Hij vindt een schuilplaats in het zuiden van Argentinie bij de Tehuelches, de oorspronkelijke nomadische Indiaanse  bevolking, en wordt verliefd op de oudste dochter van de Chief. Zij is echter door haar vader al “verkocht” aan een andere man om zijn gokschulden af te lossen. 

De  Tehuelches zijn bij de Argentijnen, veelal immigranten die er enorme stukken land omheinen voor hun schapen en de guanaco’s doden, niet geliefd. De Indiaanse bevolking, verdreven van hun oorspronkelijke land waar zij op guanaco’s jagen, doden dan ook wel eens een schaap om de honger te stillen.  

De clan Tehuelches waar Jimmy onderdeel van uitmaakt, wordt op een gegeven moment omsingeld door de Argentijnse politie, waarschijnlijk gestuurd door een gefrustreerde schapenboer. Er ontstaat een gevecht, waarbij een van de politiemannen wordt gedood door een geworpen bola, twee zware slingerstenen aan een touw waarmee Tehuelches guanaco’s vangen. En wie wordt aangewezen als de schuldige: Jimmy. Hij heeft nu ook de Argentijnse politie op zijn hielen.

Jimmy weet weer te vluchten en ontvoert daarbij, met haar toestemming, Juanita zijn liefje, de dochter van de Chief. Na veel omzwervingen komen zij terecht in het uitgestrekte gebied dat nu eigendom is van Estancia El Condor. 

Hobbel je even met ons mee in een krakende en piepende Toyota op weg naar Jimmy’s huis?

Daar vinden wij na een prachtige rit en een trektocht van twee uur,  in een idyllische verlaten baai, de resten van het huis van Jimmy en Juanita en hun 7 kinderen (!) Hij leefde er een lang leven in vrijheid met zijn gezin, hield er schapen en paarden en woonde zijn laatste jaren als een redelijk welvarend man in Buenos Aires.

De overgebleven omgekrulde golfplaten op het dak maken een onheilspellend jammerend geluid in de wind. Jimmy’s huis is gebouwd van hout, en gedroogde paardenstront (?) of is het klei gemengd met pampagras, en in de ramen zit hier en daar zelfs nog glas.

Ik vind er de roestige resten van kinderbedjes, een gammele stoel, een opbergkist en het tasje dat Juanita bij haar vertrek achterliet hangt aan een spijker bij de deur. 

Aan de muur hangt zelfs nog een aandoenlijk kinderprentje waarmee Juanita de “ kinderkamer” probeerde op te vrolijken.

Ik probeer me voor te stellen hoe Juanita hier haar 7 kinderen kreeg en hoe het gezin, ver weg van de bewoonde wereld, al die jaren  over-leefde. 

Ontroerend is het keukentje dat Jimmy voor zijn lief timmerde, met de schamele restanten van wat bussen, een vergiet, een zeefje en zelfs een roestig bestekje. 

In de buurt van het oude huis graast een groep wilde paarden die zodra ze ons horen er met wapperende manen vandoor gaan. Een mooier symbool voor Jimmy’s voort- vluchtige gezin van vrijbuiters kan ik me niet voorstellen. Wat een fantastische plek!

Op de terugweg komen we nog een groep wilde paarden tegen die geen greintje ontzag hebben voor de Toyota. De macho van de kudde komt dichterbij en gaat uitgebreid op onderzoek uit. Hij tuurt eerst rustig naar binnen, dan schurkt hij zijn hoofd eens lekker tegen de bull-bar, knabbelt wat aan de voorlamp en als we het idee krijgen dat hij zijn hoeven op de voorkap wil zetten voor een beter uitzicht op het dak, besluiten we toch maar de motor te starten.