Blog

Waar zijn ze dan?

Ahhh, alweer zoveel gezien en inmiddels geland in Buenos Aires. De Toyota staat gewassen en geolied veilig in een loods in Uruguay. Morgen stappen we in het vliegtuig op weg naar huis. We zitten vol met indrukken en het wordt tijd om thuis een poosje te aarden.

Terug in Chile gingen we op zoek naar beter weer en trokken we noordwaarts langs de kust. De mist wilde daar niet optrekken en de kustplaatsen zagen er in dat druilerige weer een tikkie triest uit.
Het binnenland in en ja hoor, in de Elquivallei was het zonnig en droog. De wijngaarden kleurden er prachtig rood en we aten er draadjesvlees gestoofd op zonne-energie. Helemaal opgeladen door zoveel positieve energie waren we weer klaar voor nieuwe avonturen.
We staken de pas over en zagen  in Argentinie het landschap steeds roder en droger worden. Enorme cactussen maakten duidelijk dat we nu echt de woestijn naderden. In Nationaal Park Ischigualasto gingen we miljoenen jaren terug in de tijd toen dinosaurussen er nog denderden in een tropisch landschap. Nu was het er zo heet en droog dat je na een korte wandeling door dit geërodeerde landschap al snakte naar een slok water.
We volgen een mooie route door het rode landschap van Nationaal Park Talampaya en treffen er Josh en Grisell in een kleiner broertje van onze Toyota. Het wordt een gezellige avond met een kampvuur onder een hemel vol sterren.
We krijgen de tip van een bijzondere  zesdaagse route door de Puna in noordwest Argentinie. Deze tocht is beslist een hoogtepunt van onze reis en we zijn vastbesloten om er weer naar terug te keren. Wat een prachtig desolaat gebied, we zijn helemaal ondersteboven van de kleuren en de schoonheid van deze hoogvlaktes.
Na een kort bezoek aan Salta, nemen we afscheid van de Andes in vallei Calchaquies en wordt het tijd om af te zakken in de richting van Uruguay. Daar worden wij weer hartelijk ontvangen door Dirk en zijn familie en vertroetelen we net als mede overlanders nog een paar dagen de auto voor we afreizen naar Buenos Aires.
TRANSLATE