Het is vrijdag rond zessen, ik schuif aan bij een 5 meter lange boomstam en word van heel dichtbij bekeken door een bruine beer, een leeuw en iets wat lijkt op een hyena. Ze zijn weliswaar plat en hangen harig aan de muur maar kijken hongerig toe hoe er na zelfgebakken brood met zelfgedraaide worsten, een flink bord chili con carne voor mijn neus word gezet. Het is allemaal even lekker en mijn wijnglas blijft nooit lang leeg, waardoor ik later in bed een kermisgevoel heb in mijn hoofd.

We zijn al een paar dagen in Uruguai bij een gastvrije Duitse familie die op onze Toyota past als wij in Nederland zijn. Het zijn getalenteerde doeners die in 10 jaar tijd een kaal stuk weiland hebben omgetoverd in een paradijs voor zichzelf en voor overlanders. Vader en moeder en twee van de drie zonen wonen er in hun zelfgebouwde huizen en ieder heeft een eigen talent en werkplaats. Ma is van oorsprong timmervrouw, ze werkt nu in de bakkerij en de moestuin en is het warme hart van de familie. Pa doet van alles met electra en heeft een houtzagerij, de ene zoon is een techneut met een smeerput, de ander heeft een metaalwerkplaats.

Bij het weerzien met de Toyota blijkt dat ik voor vertrek de auto te grondig heb schoongemaakt, het vocht heeft een leger schimmels op de been geholpen die het voorzien heeft op onze kussens. Gelukkig zijn ze na een uurtje stevig boenen met een chemisch goedje weer verdwenen.

Ook krijgt de Toyota een nieuwe remtrommel en remschoen en moet er een klein scheurtje in de schokbrekersteun worden gelast. En daarnaast zijn er nog een boel kleine klusjes die ons een paar dagen bezig houden.