Op Ilha Grande vinden we aan het einde van de baai een pad dat leidt naar de schuur waar vissers hun vangst aan wal brengen, in het ijs leggen en verkopen. We zijn wat laat waardoor de kleinere vissen al zijn uitverkocht. Er is nog slechts één enorme vis voor op de barbecue, een kanjer die aan de haak 6 kilo weegt. Het is een makreelsoort maar dan eentje die qua structuur meer lijkt op tonijn en ook niet zoveel graten heeft. Dat wordt nog een hele kluif om deze vis in de drie dagen dat we op het eiland zijn, met elkaar op te eten, maar we wagen het erop.

Monica die in haar vorig leven oogchirurg was, zal samen met Peter de vis vakkundig ontleden, maar kan toch niet voorkomen dat het een bloedbad wordt, als Peter de kop eraf zaagt. Daniël die het tafereel fotografeert, en zelf helemaal niet van vis houdt, trekt wit weg en maakt zich uit de voeten.

De vis is heerlijk, een citroentje erbij en smullen maar. Voorlopig voor weken voldoende omega 3 verorbert.

Uitkijkend over de baai zien we een zwarte vlek in het heldere water, een school vissen die voorbij zwemt. Direct komen de kinderen op het strand in actie. Een van hen peddelt met een bootje om de school heen en laat daarbij een net zakken. De opwinding op het strand is voelbaar, stel je voor dat zij deze buit binnen kunnen halen!

Een paar jongetjes binnen de cirkel petsen op het water om de vissen het net in te jagen. We zien echter dat de school met vissen onder het net door ontsnapt. Snel wordt het net binnengehaald, maar helaas, dit keer geen enkele vis gevangen. Nog even oefenen.