We zijn in Ushuaia, de zuidelijkste stad op aarde, gelegen aan het Beagle Kanaal, en het vertrekpunt voor boottochten naar Antarctica. De hoofdstraat is helemaal op toeristen gericht met outdoor- en souvenirwinkels en restaurantjes waar ze geweldige koningskrabben serveren. Ushuaia heeft een flink aantal musea, o.a een geweldig museum over de oorspronkelijke nomadische bevolking van Vuurland en het gevangenismuseum.

Eind vorige eeuw bedacht men in Buenos Aires dat een strafkolonie aan het einde van de wereld een goede oplossing zou zijn voor draaideur- criminelen. Bovendien zouden deze boeven samen met een groep vrijwilligers(!) flink de handen uit de mouwen kunnen steken en zo tevens een afgelegen gebied kunnen koloniseren. De eerste 14 ongelukkigen werden geplaatst op een eilandje nog zuidelijker dan Vuurland, maar dat was toch iets te ruig want ze zijn 5 jaar later (!) om humanitaire redenen verhuisd naar Ushuaia op Vuurland. Daar hebben ze meegeholpen bij het bouwen van hun eigen gevangenis.

Als je geselecteerd werd voor Vuurland, de nachtmerrie van velen, ging je met ijzeren boeien om je voeten aan boord van een schip en zat je wekenlang op zee, een reis die niet iedereen overleefde,

Overdag was het werken geblazen, in het bos bomen kappen voor de kachels van de gevangenis, in de houtzagerij, wegen aanleggen in het dorp, of in de wasserij of de keuken. Als je in het bos werkte en niet gevaarlijk werd geacht had je mazzel en mocht je ‘s nachts in een hut in het bos slapen en je eigen potje koken.

De bewakers droegen geen wapens, dat zou maar tegen hen gebruikt kunnen worden, en leefden eigenlijk samen met de gevangenen. Ze hielden hun ogen en oren goed open, wisten zo precies wat er gaande was en wanneer moest worden ingegrepen.

Er stonden geen hoge hekken om de gevangenis, want ontsnappen was eigenlijk geen optie. Als je de benen nam waar moest je dan naartoe? Het is een eiland, je kunt er niet af. Om Ushuaia ligt een uitgestrekt oerbos, onbegaanbaar gebergte, een moerasachtig gebied en heel koud zeewater. In het genadeloze weer van Vuurland houd je het buiten niet lang vol, zeker niet in de winter. Je zult op den duur honger krijgen en als je een vuurtje maakt, zal de rook je schuilplaats verraden. Bovendien helpt dat gestreepte boevenpak ook niet echt om ongezien te verdwijnen.

Er zaten allerlei soorten criminelen en die werden qua delict bij elkaar geplaatst. De moordenaars keken namelijk neer op zwendelaars en die hadden weer niks met kruimeldieven. Maar vergis je niet hoor, het waren geen lieverdjes. Zie je, helemaal bovenaan, die jongen met dat onnozele gezicht en die flaporen? Die was op zijn 16e al behoorlijk verknipt en sadistisch en had een hekel aan kleine kinderen....