Terug van weggeweest
- On 14 nov, 2022
- By Michelle
We zijn er weer, terug in Brazilië na een Covid- pauze van 2,5 jaar. Wat hebben we naar dit moment uitgekeken! Onze vrienden Daniël en Monica hebben niet alleen liefdevol voor de Toyota gezorgd maar ook een immigratie voor haar voorbereid.
We worden weer gastvrij ontvangen, hier voelen we wat de uitdrukking “ mi casa es su casa”, ofwel mijn huis is jouw huis, echt betekent. Het is heel bijzonder hoe heel erg welkom en op ons gemak we ons voelen, het is hartverwarmend.
Peter en Daniel liggen al snel onder de auto en ontdekken niet alleen wat oppervlakkige roest maar ook een scheurtje in de achteras. Dat betekent op je rug liggend onder de auto het chassis ontvetten, schuren, een chemisch middeltje erop en dan de boel insmeren met vloeibaar rubber. Een vieze klus maar daarna is de Toyota in ieder geval voor een hele poos beter beschermd tegen steenslag en krijgt roest minder kans. De as wordt vakkundig door Daniël gelast. En zoals dat gaat, de ene klus leidt al gauw tot de volgende, want met twee liefhebbers van olie en smeer wordt er altijd wel iets gevonden dat om onderhoud vraagt. De motor van Daniel’s Landrover is al langere tijd in staking maar gelukkig is een volledige revisie niet noodzakelijk en wordt het euvel gevonden. Ondertussen verwent Monica ons met Braziliaanse gerechten en zo schieten de weken voorbij.
Na meerdere keuringen, veel wachten, en een hoop papierwerk, heeft de Toyota nu, na wat slapeloze nachten, en dankzij de hulp van Daniël, een Braziliaans kenteken.
Tussen de klussen door verkennen we metropool São Paulo. We toeren over vierbaanswegen door een betonnen jungle van torenflats. Vanaf het dak van zo’n luchtkasteel met 35 verdiepingen vol kantoren met spectaculaire designinterieurs, vergapen we ons aan de skyline van São Paulo. Om ons heen zien we wolkenkrabbers tot ver voorbij de horizon. Op de daken veel heli- platforms, de luchttaxi is er voor de superrijken die geen zin hebben in de chaotische verkeersdrukte onder ons.
São Paulo is overweldigend, energiek, bruisend en imponerend en heeft met zijn hangende tuinen en de tientallen metershoge muurschilderingen beslist zijn eigen schoonheid. Naast de sjieke winkels, prachtige restaurants en de besloten groene wooncomplexen voor de welvarende Paulista’s zien we natuurlijk ook de trieste kartonnen bouwsels van de verslaafde daklozen langs de snelwegen en in de parken van de stad.
Wij wonen in Brooklyn, een toegankelijke relaxte wijk met laagbouw, waar ik zonder te verdwalen doordeweeks boodschappen kan doen in de winkelstraten in de buurt of zondags op een kleine lokale markt.
De grote overdekte markten in de stad zijn sensationeel met o.a. bergen sappige groenten, bossen verse kruiden, pepers in allerlei kleuren, prachtige paddestoelen, voor mij onbekende groenten zoals maniok en palmhart en natuurlijk al die fantastische tropische vruchten uit de Amazone. We lessen onze dorst met water uit een kokosnoot en eten een heerlijk gevuld pasteitje, de traditionele hap bij een bezoek aan de markt.
‘S Nachts verandert de groentemarkt in een waanzinnig tuincentrum met kwekers en groothandelaren in bloemen, bomen en planten. Wij glippen stiekem naar binnen en zien een waanzinnig ballet van vrachtwagens die met flinke vaart pirouettes draaien en feilloos de standplaats vinden voor hun lading. Vroeg op de avond hangen de vele kruiers nog wat slaperig op hun handkarren maar als de markt in volle gang is banen zij zich behendig een weg in deze groene chaos.
Door de sterk wisselende temperaturen van São Paulo zijn we om beurten grieperig en na vier weken klussen zijn we allemaal toe aan een beetje rust en een zonnetje. We boeken een huisje op Ilha Grande, een eiland 300 kilometer verderop, pakken de auto’s in en gaan op pad.