Steek-streek
- On 20 jul, 2025
- By Michelle
Langs de kustlijn in de provincie Bahia groeien heel veel mangrovebossen, bij baaien, lagunes of inhammen waar het getij het zoute water van de oceaan mengt met het zoete water van de rivieren. Het brakke water en het sediment dat de rivieren meevoeren is heel rijk aan voedingsstoffen en creëert delta’s vol lage bossen die met een kluwen van kronkelige wortels gedeeltelijk in ondiep water staan. Deze blubberige bufferzones tussen de zee en het land beschermen de kust tegen stormen en overstromingen en filteren het vruchtbare sediment dat naar de bodem zakt. Het is een broedplaats voor heel veel soorten vissen en het leefgebied van schelpdieren, vogels en …..muggen.
Ook bij de bewoners van Pratigi groeit de mangrove in hun achtertuin en het is beslist niet een plek om je hangmat op te hangen. Dat ontdekken wij als we wakker worden met benen en armen vol heftig jeukende rode plekken. Het is het resultaat van bloeddorstige legers van zwarte mugjes, zo klein dat je ze bijna niet ziet. Zij steken direct zodra ze op je landen en zijn vooral overdag actief. Voor de lokale muggenolie halen zij hun neus niet op, ook stinkend naar citronella zijn wij een gewilde prooi.
Ondanks ons paradijselijke plekje vlak aan het strand, waar ze in een kleine ‘barraca’ heerlijke moqueca serveren, word ik na verloop van tijd licht neurotisch van deze piepkleine plaag-beesten. Uiteindelijk zit ik volledig ingepakt met mijn boekje aan het strand of liever nog in de auto achter muskietengaas. Het wordt tijd om te vertrekken, we gaan naar Salvador.
Rijdend langs de kustlijn zien we het vlakke land helemaal onder water staan. Op veel plaatsen is de mangrove al verdwenen omdat het plaats heeft moeten maken voor landbouwgrond of hotels. Hier groeit overwegend suikerriet en vleesrunderen plonzen door drassige graslanden onder hoog zwabberende kokospalmen die blijkbaar geen bezwaar hebben tegen natte wortels.
Het heeft in de afgelopen maanden geregend, het heuvelachtige achterland van Bahia heeft een frisgroen tapijt van grassen, met doornachtige struiken, cactussen en lage bomen. Later in het jaar zullen de grassen opdrogen, de bomen en struiken zullen hun blad verliezen. De caätinga ziet er dan bruin, dor en een stuk onherbergzamer uit.
Niets is wat het lijkt, ik weet heus dat ik kijk door mijn gefilterde rose bril. Ik zie een idyllisch plaatje met kleine boerderijen, paard en wagens volgeladen met gehakt hout of enorme bossen gedroogde kokosvezel. Tanige mannen met een kapmes aan hun broekriem torsen een zware vracht op hun schouders, cowboys te paard verhuizen hun vee. Ik zie kleurrijke huisjes met schimmelige muren, was die in de klamme warmte niet wil drogen, vrouwen hangend in de deuropening, loom genietend in de namiddagzon. Kleine kinderen met sprankelende ogen zwaaien naar ons, volwassenen kijken even op, reageren soms met een kort knikje. Het leven is zwaar hier in het achterland, zeker als de regen niet komt en je je koeien ziet vermageren. Maar de vroege ochtendzon die over de velden schijnt, het gekwetter van de vogels, helpt beslist om opgewekt je dag te beginnen.
Niets is wat het lijkt, ik weet heus dat ik kijk door mijn gefilterde rose bril. Ik zie een idyllisch plaatje met kleine boerderijen, paard en wagens volgeladen met gehakt hout of enorme bossen gedroogde kokosvezel. Tanige mannen met een kapmes aan hun broekriem torsen een zware vracht op hun schouders, cowboys te paard verhuizen hun vee. Ik zie kleurrijke huisjes met schimmelige muren, was die in de klamme warmte niet wil drogen, vrouwen hangend in de deuropening, loom genietend in de namiddagzon. Kleine kinderen met sprankelende ogen zwaaien naar ons, volwassenen kijken even op, reageren soms met een kort knikje. Het leven is zwaar hier in het achterland, zeker als de regen niet komt en je je koeien ziet vermageren. Maar de vroege ochtendzon die over de velden schijnt, het gekwetter van de vogels, helpt beslist om opgewekt je dag te beginnen.