Nog zuidelijker gaan we naar Ajuy aan de westkust, via dorpen in het binnenland waar iedereen slaapt of vertrokken is. Ajuy leefde vroeger van de visserij, maar sinds de quota van de visvangst wordt verdeeld door Madrid, liggen de bootjes hier werkloos aan de kade. De 1,3%  (52 ton) van de hoeveelheid tonijn die Spanje mag vangen, wordt op de eilanden binnen iets meer dan een dag, opgevist door 200 legale vissersbootjes.  Even rekenen,  52 ton tonijn verdeeld over 200 boten is 230 kilo tonijn per visser (-sboot) per jaar.  Daar kan de kachel natuurlijk niet van branden. Op de eilanden werden ze op een voor de vissoort duurzame manier, één voor één met een lijn gevangen, het beetje bijvangst was de dagelijkse kost.

Minder dan 10 grote trailers  mogen de rest van de tonijn in de Middellandse zee opvissen (700 ton). Dat de trailers daarbij niet duurzaam te werk gaan en met hun netten ook een flinke bijvangst hebben van bedreigde vissoorten, doet er kennelijk niet toe. Tja, ook de Nederlandse vloot vist niet met lijnen, dus misschien beter geen tonijn meer eten?

Ajuy leeft nu van het toerisme, al is dat zo te zien geen vetpot. Het dorp beschikt gelukkig over een paar bezienswaardigheden, maar één daarvan is inmiddels in de golven verdwenen. Het betreft de American Star, een beroemd schip van de Amerikaanse vloot die tijdens de tweede wereldoorlog over de hele wereld soldaten vervoerde. Zonder een schrammetje overleefde ze aanvallen vanuit de lucht en van onderzeeërs. De American Star kreeg een heldenstatus en werd na de oorlog omgebouwd tot een cruiseschip met een prachtig art deco interieur. Later, toen cruises met vliegreizen moesten gaan concurreren, is het schip vaak van eigenaar veranderd, maar met het originele interieur bleef het een soort drijvend museum. In 1994, op weg naar Bangkok, is de American Star hier vlak voor het strand van Ajuy op een zandbank vastgelopen, waarbij ze doormidden brak. Het achtersteven verdween onder water maar de boeg zat stevig vast . Zeker 10 jaar was het roestige wrak een enorme trekpleister tot in 2007 ook de rest van het schip in de oceaan verdween. Vlak na de ramp werd de inhoud van de American Star geplunderd door lokale bootsmannen. Ik vermoed zomaar dat een groot deel van het art deco interieur in vele huiskamers op het eiland kan worden teruggevonden.

Maar Ajuy heeft zijn zwarte strand en zijn kalkstenen grotten nog en die grotten trekken dagelijks busladingen vol toeristen. De zeegrotten zijn beslist indrukwekkend, de grootste is zeker 40 meter hoog.

Na het klauteren door de enorme grotten wandelen we boven de rotskliffen naar een baai waar ik een hele poos zit te luisteren naar het komen en gaan van de golven, ratelend over de kiezels. Een magisch meditatief momentje, het is als het in- en uitademen van de oceaan.