Recoleta is een mondaine wijk met indrukwekkende marmeren gebouwen  onder een bladerdak van enorme overhangende bomen met chique hotels en exclusieve winkels waar nu , hartje zomer, al bontjassen te zien zijn. De ongetwijfeld zeer bemiddelde inwoners, kunnen zich in een van de vele salons laten knippen, scheren en botoxen, een nieuwe creatie van een grote ontwerper aanschaffen, of zoals wij (gratis) cultuur gaan snuiven in het prachtige nationale  museum van schone kunsten, dat naast indrukwekkende Zuid Amerikaanse kunst ook veel schilderijen van Hollandse, Franse en Italiaanse meesters heeft.

De naam van deze wijk komt van een oud  Spaans woord dat "herinneren" betekent, heel toepasselijk omdat in 1822 de tuin van de nog bestaande kerk plaatsmaakte voor een enorm kerkhof, waar je met gemak een hele middag kunt rondwandelen. Als het leven met veel vlees, goede wijn en zoetigheid zijn tol eist en je over voldoende geld of de goede achternaam beschikt kun je hier je laatste paleisje laten bouwen op wat men zegt het duurste stuk onroerend goed van de stad. Maar dan lig je wel gezellig gestapeld met de rest van je familie achter glas of sierlijk hekwerk in barokke stijl, neo gothiek, art deco, een modern marmeren doos of in een klassieke griekse tempel, alles is mogelijk. Je vrienden zullen koperen plaquetes laten plaatsen waarin je bijzondere persoonlijkheid en/of je sportieve prestaties worden gebeiteld, opdat men je niet vergeet.

Het verhaal gaat dat er ooit een meisje na een coma iets te vroeg is begraven, werklui hoorde gebonk en vonden haar te laat met schrammen op haar voorhoofd. De moeder heeft toen een art deco rustplaats voor haar laten bouwen met een prachtig beeld van een weemoedige schoonheid die kijkt alsof ze ieder ogenblik in tranen kan uitbarsten.  De jong gestorven Evita Peron ligt er ook, gemetseld in een nogal kille marmeren kluis, misschien om te voorkomen dat men haar resten rooft, want in Argentinie is haar status als weldoenster  van het volk controversieel. Wandelend over deze lanen vol met spinnenwebben begroeide cryptes, word je vanzelf een beetje weemoedig en gaan je gedachten naar lieven die gestorven zijn en naar het onvermijdelijke lot dat ons allemaal wacht.