We zijn terug in Cochrane, Chile, om eindelijk die lange wandeling in het prachtige Nationale Park Patagonie te maken. Twintig kilometer naar de hoge meren, door een gebied zo stil dat ik gek genoeg de neiging krijg om te gaan fluisteren. Het enige dat je hoort is ons gehijg en af en toe een verwensing als het bijna niet meer leuk is, de eerste 7 kilometer blijven we namelijk zo'n 600 meter stijgen zonder dat onze kuiten even rust krijgen. Maar goed als de meren in zicht komen zijn we dat snel vergeten. Die stilte, die rust, zelfs de wind heeft even een snipperdag. De mannelijke spechten, hier flink aan de maat en met een vuurrood hoofd, kloppen fanatiek in de stammen maar nemen even pauze als wij dichterbij komen. Op de terugweg staan we regelmatig oog in oog met een guanaco, heb je ooit zo'n zwoele blik gezien, en zelfs zij lijken vandaag op hun gemak, kijken even op maar kauwen dan rustig door.
