Van de 25.000 km die we tot nu toe gereden hebben, was meer dan de helft over onverharde ‘ripio’ wegen die variëren van slecht tot heel slecht, waarvan het filmpje wel een van de slechtste laat zien. De paraboolveren in combinatie met zachte banden (1,5 - 2 bar) maakt het rijden dragelijk.  In het begin maakten we ons met name zorgen over de buitenkeuken die achter op het chassis rust, maar die wijkt gelukkig geen milimeter. Wel moesten we af en toe wat bouten en moeren aandraaien die door het moordende trillen waren losgekomen.  Dit jaar hoeft dat gelukkig niet meer omdat alles nu wel met de juiste spanning vast zit. 

Als de weg heel slecht is piept en kraakt de auto als een oude man, maar nergens zijn er scheurtjes of barstjes in de carrosserie te ontdekken, wat wel een veel voorkomend probleem schijnt te zijn. De Toyota doet het dus fantastisch, al hadden we wel de volgende ongemakken:

Een gebroken veerblaadje van de ingebouwde compressor

Verkeerd stekkertje van het vacuumrelais waardoor de motor regelmatig afsloeg

Lekkage aan de voor en achterkant van het dak

Gebroken handrembeugel in linker remtrommel achter

Slappe V-snaar

Lucht in diesel bij starten door loszittende wartel

Afgebroken schokbreker en schokbrekersteunen

Alles was gelukig redelijk eenvoudig te herstellen. Het probleem met de schokbrekers komt bij nader inzien doordat de paraboolveren iets korter zijn vanaf het vaste scharnierpunt dan de originele veren, zodat de schokbrekers schuin onder spanning komen te staan. Voor nu zijn de steunen achter extra verstevigd, thuis laat ik verlengde steunen maken. Aan de wiellagers wil ik maar niet teveel denken.......