60 km van Cochrane in vallei Los Ñadis treffen we onderweg Lilly, een heel gastvrije Duitse die ruim 20 jaar geleden met twee paarden door Patagonie trok, eerst verliefd werd op het land en later op een stoere Chileen. Samen vonden ze deze vallei waar ze een ranch bouwden, ze hebben paarden, koeien en schapen en een refugio met een camping. We eten groenten uit haar moestuin en Lilly bakt iedere dag heerlijk volkorenbrood. Het ziet er allemaal paradijselijk uit maar het is hard werken om hier te kunnen overleven en voor een dokter moet je 60 km verderop.

Lilly neemt ons mee op een avontuurlijke tocht te paard naar een stroomversnelling in de Rio Baker en een historische plek waar in 1900 een heel smal pad dwars door de bergen is gehakt door de eerste pioniers die er daarna met koeien en schapen doorheen trokken om te gaan boeren in deze vallei. Het pad is heel smal en gaat langs een diepe afgrond. Ik kan me goed voorstellen dat onderweg ook wel eens een ongelukkige koe of schaap over het randje kieperde.

We passeren eerst open velden met daarachter de besneeuwde en begletsjerde bergtoppen en oerbos, gaan langs een waterval en door kristalheldere beken. Bij een kreek steken we de rivier over die nu behoorlijk hoog staat waardoor de paarden haast moeten zwemmen en wij onze benen in hun hals moeten leggen om nog een beetje droog over te komen.

Na 2,5 uur rijden kunnen we het geraas van de grootste en wildste rivier van Chile al horen, we laten de paarden achter in het bos en klimmen het laatste stuk naar de stroomversnelling. Twee uur verderop aan het einde van het smalle bergpad, woont nog een man alleen die als enige het pad nog gebruikt zoals de pioniers dat deden. Hij heeft er paarden en koeien en gaat soms ook met toeristen rijden. Hij moet dan eerst die enorme kolkende watermassa oversteken, de toeristen doen dat met een bootje, wat op zichzelf al een hachelijk avontuur is, maar de paarden, en soms ook zijn koeien als hij die wil verkopen, moeten zwemmen…….