Vanuit het stuwmeer gaan we noordwaarts via de C280 , een groene route op de kaart die ons bovendien de mooiste dorpen van Spanje belooft. We rijden door het natuurpark Saja- Besaya, beboste heuvels die ons slalommend omhoog, aan beide kanten als groene muren omhullen. Daar waar het landschap opener wordt, vullen laaghangende wolken het dal en rijden we met ons hoofd in de wolken. De  grijze koeien die we onderweg tegenkomen zien er met hun wijd uitlopende hoorns indrukwekkend uit. Zij eindigen als flinke biefstukken, maar tot die tijd genieten ze onverstoorbaar van een frisse neus in deze groene valleien.

Wij nemen de afslag naar Bárcena Major, een prijswinnend karakteristiek Cantabrisch dorp dat nogal geïsoleerd als enige plaats in dit natuurpark ligt. Het grote parkeerterrein doet vermoeden dat ze geen gebrek hebben aan visite, maar vandaag is het er erg rustig. Het dorp is inderdaad prachtig, de huizen hebben stallen op de begane grond en hun woonruimte is erboven. De zware houten balkons hangen vol geraniums. Toch kan de bloemenweelde niet verhullen dat steeds meer bewoners het dorp willen verlaten, op heel veel huizen prijkt een bord “ te koop”.  Ook een restaurant annex winkel is op zoek naar een nieuwe uitbater en heeft tot die tijd zijn deuren gesloten.
Inmiddels valt de regen met bakken uit de hemel en vluchten we de enige open bar en restaurant in om er te schuilen. Het personeel houdt onderling met grappen de stemming erin maar negeert vakkundig ieder die niet uit het dorp komt en iets wil bestellen. In vitrines liggen gigantische biefstukken tentoongesteld waar je zelfs met zijn tweeen nog een flinke kluif aan hebt. Dit dorp is duidelijk geen plek voor vegetariërs. Zo staan we daar druipend als mak vee te wachten tot men de hand over het hart strijkt en voor ons iets te drinken inschenkt. Ik hoop voor het dorp dat er snel een nieuwe eigenaar voor het andere restaurant gevonden wordt, al zal het voor een buitenstaander niet gemakkelijk worden om hier te aarden.

We blijven de weg volgen en komen in het volgende dorp Carmona, dat zo kan ik me voorstellen, er 100 jaar geleden precies zo uitzag. Ik vind de oude huizen prachtig maar werkelijk alles is hier functioneel. Ik weet het , ik ben een romanticus maar er hangt nog geen gezellig gordijntje voor het raam, wel staat hier en daar een geranium. Natuurlijk zo’n lijntje met wapperend wasgoed heeft iets knussigs en van een moestuin word ik ook altijd blij.  Het zijn hier vast bikkels, het type niet zeuren, maar werken. En in je vrije tijd snij je vorken en lepels uit een stuk hout, lekker praktisch.