Iguazú, betekent in Guarani-taal ‘groot water’ en groot zijn ze zeker, deze watervallen die als een van de zeven wereldwonderen worden beschouwd. Terwijl de temperatuur  buiten stijgt tot ruim boven de 45 graden, zijn wij op zoek naar verkoeling. Denkend aan watervallen krijg ik visioenen over plonzen in een rivier die als een groene badkuip al dat bruisende water opvangt. En dan klauteren over glibberige stenen tot je onder een natuurlijke stortbak staat en het koude water op je kruin klettert. 

Een verfrissende duik nemen laat je hier wel uit je hoofd, want de Iguazú watervallen vormen samen een briesende, stomende, kolkende muur van water die naar beneden stort. Afhankelijk van de hoeveelheid water die door de Rio Iguazú  stroomt, zijn er hier over een lengte van ruim 2,5 kilometer 270 tot 300 watervallen en dendert er 800.000 tot 1.800.000 water per seconde 80 meter naar beneden. Als  je nu nog niet naar adem hapt dan doe je dat zeker als je met je neus voor de grootste waterval staat, de ‘Garganta do Diabo’ ofwel de keel van de duivel. 

Eerst kabbelt het water nog vriendelijk in een grote delta, totdat het terecht komt in een allesverslindend zuigend gapend gat waarna het met een gigantisch kabaal naar beneden stort. Het is een haast hallucinerende ervaring als je naar die kolkende watermassa staart. Je wordt er ingezogen en ziet allerlei patronen ontstaan die uiteindelijk verdwijnen in een witte nevel. 

De watervallen van Iguazú liggen voor 80% in de regio Missiones van Argentinie en voor 20% in de Braziliaanse staat Paraná. Aan beide kanten ligt er een subtropisch regenwoud omheen waar een enorme biodiversiteit is van planten en dieren. Aan de Argentijnse kant wandelen we over  een fantastisch netwerk aan paden en loopbruggen en kunnen zo de watervallen van elke kant bewonderen. Ook besluiten we mee te gaan op een avontuurlijke tocht in een open boot. Met een zwemvest en een grote waterdichte zak voor schoenen en camera belooft het een kletsnatte ervaring te worden. Het eerste deel van de tocht gaat over de snelstromende rivier waarbij woeste golven hoog opspatten en iedereen al een beetje zenuwachtig begint te gillen. Dan stuurt de kapitein  het bootje onder een van de watervallen door en weet je niet wat je meemaakt. Een  enorme bak met  lauwwarm water stort in je nek en even is er niets anders dan water, heel veel water. De zakken drijven over de bodem van de boot, iedere giert van de pret en zo gaan we met zijn allen  zeker nog een paar keer onder die enorme douche, heerlijk!

Tenslotte bekijken we, als kers op de taart, de watervallen ook in vogelvlucht vanuit een Braziliaanse helikopter. Ik bof enorm, zit voorin naast de piloot en heb een fantastisch uitzicht op wat komen gaat. Eerst zie ik de Rio Iguazú kronkelen in een groen tapijt van regenwoud. Dan zwiepen we ineens achterover en hellen scheef in de lucht als de piloot  afremt en een draai naar rechts maakt en naderen we de watervallen. Het water in de delta glinstert als een plakkaat gestold kwik in het zonlicht en vanuit deze hoogte is het zicht op de watervallen adembenemend. Uren daarna zit ik nog met een brede grijns op mijn gezicht.