Even voorbij Frigilianes, vinden we een smal pad dat omhoog klimt en ons zal brengen naar “the lost village”. Het is even klimmen en we hopen dat we geen tegenliggers hoeven te passeren, maar daar doemt dan toch echt tussen de dennen het dorp Acebuchal op. Het is al donker aan het worden, we vinden een plekje waar we kunnen parkeren en sluiten de gordijnen. Morgen op ontdekkingstocht door de vallei en daarna hongerig aan tafel in het restaurant van dit bijzondere dorp, dat is het plan.

Hoewel ik dol ben op het zwervende leven gaat er toch iets kriebelen als we op een gegeven moment in de vallei een verlaten huisje zien op enige afstand van het dorp. Het ligt er zo heerlijk in het zonnetje, zo rustig middenin deze lieflijke vallei, ik word al helemaal enthousiast en dus besluiten we het huis van dichterbij te gaan bekijken. Dat valt nog niet mee want het pad ernaartoe is overwoekerd met bomen en stekelig struikgewas en er moet ook nog even geklauterd worden over een berg losse stenen.

Het huis blijkt nogal vervallen, het is eigenlijk meer een ruïne. Op de dikke muren van gestapelde stenen lagen ooit boomstammen, daaroverheen een mat van riet en tenslotte over het geheel een laag leem dat waterdicht wordt als het opdroogt.

In het keukentje werd op hout gekookt en in de lemen muur is een uitsparing met een paar grove planken voor de pannen en wat borden, simpel en organisch, daar houd ik zo van. Er is geen electra, geen stromend water, maar onder het huis loopt een rivier die nu helaas is opgedroogd. Hmm, dat is wel een beetje behelpen en als de zon ondergaat kan het hier best heel koud worden. Maar daar vinden we vast iets op.

Het huis heeft hier en daar een nieuwe muur nodig en een dak en met een nieuwe laag leem en wat witte kalk , ik zie het al helemaal voor me. Met wat grof geweven kleden en ruige schapenvachten om warm te blijven is het vast heel knus te maken. Het is een tiny house, dus het wordt lekker zen met nauwelijks spullen, scheelt bergen tijd met schoonmaken. Onderin het huis is plaats voor wat klein vee, Peter droomt al heel lang van een eigenwijze ezel en zo’n superintelligent varkentje en natuurlijk komen er een paar kippen voor een vers eitje bij het ontbijt. Last van buren heb je niet want die wonen een heel stuk klimmen verderop. Er groeit een prachtige oude boom in het huis, daar bouwen we wel omheen en dat moestuintje gaat er zeker komen.

Erover fantaseren is leuk maar in Zuid Amerika wacht de Toyota op ons en ook in Europa is nog zoveel te ontdekken, en eigenlijk is de HY ook een fijn Tiny House….., dus gunnen we het projekt aan iemand anders.

Het dorpsrestaurant blijkt een gewilde plek om in het weekend te gaan lunchen, het is helemaal volgeboekt, maar de HY opent deuren en ook nu vinden ze voor ons nog wel een plekje op het terras. In het menu lees ik waarom Acebuchal het verloren dorp wordt genoemd.

Tot 1949 was Acebuchal een arm dorp waar de inwoners houtskool en kalksteen produceerden en wat dieren hielden. Het was ook een plaats waar kooplieden van de kust die met hun pakezels op weg waren naar Granada om hun vis, fruit en groenten te verkopen even kwamen uitrusten. Dit ging al 200 jaar zo, zonder wegen, zonder electriciteit, zonder waterleiding.

In 1949 dwong Franco de bewoners om hun dorp te verlaten, zodat de Guardia Civil de lokatie kon gebruiken om de guerrilla’s, die zich verschansten in de bergen en die zich verzetten tegen het fascistische regime, op te jagen. Op een gegeven moment is het dorp in verval geraakt.

In 1998 besluit Antonio, een zoon van een van de laatste inwoners van het dorp, om de huizen op te gaan knappen. De huizen zagen er waarschijnlijk zo uit als de ruïne waar ik even over fantaseerde, maar na het bestuderen van oude tekeningen  heeft Antonio in 7 jaar tijd 38 woningen in oude staat hersteld. De meeste woningen worden nu verhuurd als vakantiehuisjes. In de loop van de tijd passeerden veel wandelaars die hem vroegen om ook een bar te bouwen. En zo geschiedde. Inmiddels runnen de zonen van Antonio het goedlopende restaurant. Wij eten er wild zwijn gestoofd in een kruidige saus, heerlijk.