Heet onder je voeten

On 10 mrt, 2024
By Michelle

Steil omhoog gaan we, met heel veel haarspeldbochten, het is even doorbijten maar eenmaal boven op de bergrug kunnen we alleen nog maar ohhh en ahhh roepen, zo weids en prachtig is het uitzicht. De inheemse planten die op de berghellingen volop groeien kleuren steeds feller geel in het zonlicht, de lente is nu echt begonnen. Ik heb een zwak voor de kromgegroeide jeneverbessen die beseffen dat je beter kunt meebewegen dan je tegen de krachtige wind uit het noodoosten te verzetten. In de verte lonkt een onbereikbare ruige kustlijn met de oceaan waar rifvissen, tonijn, baarzen, makreel, zwaardvis, dorade en verschillende soorten haaien vissig gelukkig zijn zolang ze uit de netten blijven van het kottertje dat voor ons een wit stipje is in de blauwe verte.

We dalen af, parkeren de Kar bij de vuurtoren en gaan op zoek naar de lavatunnels. Het lavaveld klinkt hol als we eroverheen lopen en ik vermoed dat het hele gebied onder onze voeten een wirwar van tunnels is. De tunnels ontstaan tijdens een uitbarsting wanneer de lava langzaam genoeg de helling afstroomt. Aan de oppervlakte koelt de lava af en vormt een korst die steeds dikker wordt, terwijl daaronder de lava blijft stromen. De tunnels zijn hier zeker 300 meter lang en natuurlijk stikdonker. Met een zaklamp en tastend in het duister volgen we langzaam de grillige tunnel onder het lavaveld en verbazen ons over de omvang en de kleuren die zichtbaar worden daar waar een gasbel is geklapt en boven ons een opening in de tunnel heeft veroorzaakt. Heel dikke loeihete lavadrab zocht hier via verschillende tunnels een uitweg naar zee en droop vanaf grote hoogte naar beneden. Eenmaal weer buiten in het felle zonlicht staan we op een veld met touwlava. Als heel vloeibaar lava stroomt waarbij het voorste deel afkoelt en een barrière vormt voor lava die daar weer overheen stroomt, afkoelt etc, lijkt het op langzaam uitgegoten dikke Griekse yoghurt, maar dan zwart en zo’n duizend graden heter. Er ontstaan ribbels, die krimpen en ruimte bieden aan opwaaiend zand, waarop nieuw leven ontstaat in dit verder desolate gebied.

We klimmen langs een eindeloos woud van sparren, in nevel gehuld, en dalen af naar Restinga, een vriendelijk havenplaatsje dat zich richt op toeristen die er komen duiken. We maken nog net het einde mee van de les aquajoggen in het haventje. Het terras aan de kade zit vol met bewoners die elkaar aan het eind van de dag met een glaasje treffen, het leven kabbelt hier zo op het oog rustig voort. Maar vergis je niet, op een vulkanisch eiland kan het flink spoken.

Eind 2011 staat heel Restinga opeens strak van de spanning. Vanaf juli is de bodem onder het eiland lichtjes gaan schudden, niets om je zorgen over te maken want de bevingen zijn misschien wel talrijk maar voor niemand nog voelbaar. Maar dat verandert als eind september yellow alert ingaat en het eilandbestuur zich voorbereidt op een vulkaanuitbarsting. De tunnels in het Noorden van het eiland worden gesloten, uit angst voor aardverschuivingen, en sommige bewoners in de omgeving van Frontera worden geëvacueerd. Voor de bewoners van Restinga voelt het gevaar nog ver weg, achter de bergen, tot de aardbevingen zich meer verplaatsen naar het zuiden en de kopjes hier regelmatig rammelen in de kast. Wetenschappers vermoeden dat het magma onder het eiland naar een uitweg zoekt. Begin oktober zitten de bewoners waarschijnlijk rechtop in hun bed, want op 5 kilometer voor de kust vindt een sterke beving plaats op 12 km diep. Vissers vertellen over groen gekleurd water en veel dode vissen. Meerdere erupties volgen, nu op een diepte van 600 meter, veel dichterbij dan verwacht. De sirene gaat, het is red alert en de bewoners van Restinga worden geëvacueerd naar El Pinar in de heuvels en houden hun adem in. Behalve de groene kleur van het water is er niet veel te zien, tot het water begint te borrelen. Stenen komen in de bruisende jacuzzi omhoog. Bewoners keren terug naar huis maar moeten in allerijl weer hun boeltje pakken als in november het zeewater op meerdere plaatsen tot zo’n 40 meter omhoog spuit. Er zit ook as bij en er hangt een giftige wolk voor de kust. Onderzoekers filmen met onderwatercamera’s en stellen vast dat het topje van een nieuwe krater zich op ongeveer 120 meter onder de zeespiegel bevindt. Een nieuwe vulkaan is geboren en deze heeft het eiland enkele centimeters opgetild.