In het begin van de 18e eeuw, in de tijd van de eerste avonturiers op zoek naar fortuin, zijn er nog geen grote ondergrondse mijnen en zoekt men naar goud bij de rivieren. Rivierzand wordt in een goudpan geschept, vermengd met water en door het schudden van de pan zakt het zware goud naar de bodem. Ook wordt de bovenste grondlaag uit de rivierbedding weggegraven om zo gemakkelijker bij de goudhoudende laag grind te komen. Pas later beginnen mijnwerkers dieper in de aarde te graven om toegang te krijgen tot goudaders die dieper liggen en zo ontstaan de eerste mijnen. 

De eerste kampementen worden bevolkt door een gemengd gezelschap uit verschillende streken van Brazilië. Samen met kolonisten en immigranten wordt het een culturele mix van hoopvolle mensen met één gezamenlijk doel: rijk worden. Hoe meer goud er wordt gevonden hoe groter de toestroom van gelukzoekers die ook een graantje willen meepikken, handelaren en ambachtslieden die onderdak, voedsel , kleding, gereedschap en vertier bieden. Zo’n grote groep mensen op een klein stukje grond geeft natuurlijk conflicten dus komen er regels en langzamerhand ontstaan zo de dorpen die uitgroeien tot rijke steden zoals Ouro Preto, Mariana en Diamantina.

Bij het bezoeken van deze historische steden kun je goed zien waar al dat goud naartoe ging. De elite liet prachtige huizen bouwen en om je status nog wat te verhogen gaf je opdracht voor het bouwen van een kerk. En wat hebben we een hoop mooie barokke kerken gezien, bijna helemaal gedecoreerd met (blad) goud. Als ik zo’n kerk binnenloop, valt vaak vanzelf mijn mond open, wat een rijkdom. Het geheel is nogal overweldigend en wat bombastisch, maar als je rustig gaat zitten, is er in de details heel veel moois te ontdekken.