Waar voorheen in Buenos Aires de restaurants traditionele parillas waren, waar ze vooral enorme hoeveelheden vlees van de barbecue serveren kun je nu de hele wereld op je bordje krijgen.

Toch zijn de Portenos nog steeds grote vleeseters al wordt het wel ietsje minder. Kauwden ze voorheen zeker 100 kilo per persoon per jaar weg, nu is dat nog zo’n 70 kilo. Dat zijn heel veel steaks en worsten voor op de barbecue en die kopen ze graag op de markt.

Een paar straten bij ons vandaan is de San Telmo markt, een gigantisch overdekte markt met wel vier uitgangen die van binnen een heel woonblok beslaat. De markt is een indrukwekkende ijzeren constructie zoals je die in Parijs ook wel vindt, uit 1897 en nog helemaal intact.

Het is een walhalla voor lekkerbekken. met groenten, fruit, vis, kip en natuurlijk vlees maar ook kaas, franse baguettes, en allerlei delicatessen, o.a dulce de leche, een mierzoete karamelpasta gemaakt van gecondenseerde melk dat ze het liefst overal instoppen, want het zijn enorme zoetekauwen.

In het hart van de markt is een tentje waar je de beste koffie van de stad kunt drinken en van daaruit heb je een perfect zicht op de man die in een wit schort hele karkassen te lijf gaat met zijn slagersmes. Dit is de man van het grote gebaar die met mes en zaag de koe, het varken of het schaap van zijn poten en ribbenkast afhelpt tot er nog slechts een vormeloze homp aan de haak hangt, Bij de buren zijn het meer de chirurgen die het dier beroven van zijn hersenen, de tong, de lever, de nieren en de darmen vullen tot worstjes. Werkelijk alles wordt gebruikt en verkocht en de mensen staan ervoor in de rij.

Er hangt een gemoedelijke sfeer en zo rond koffietijd komt er een mannetje met een handkar langs met daarin thermossen en onduidelijke flesjes. Ik vermoed dat hij de vleesmannen van koffie en een neut voorziet. Hij wordt door iedereen vriendelijk begroet, dat gaat met een kus, een kneep in de wang of liefdevolle omhelzing en er is altijd tijd voor een praatje of een grap.

Wat is dat toch heerlijk, al dat gezoen en geknuffel. En voor je het weet ben je met handen en voeten in gesprek over de hond, het weer, het eten, de familie...