Als we ons uitrekken  op het strand zien we in de verte de besneeuwde top van de vulkaan Melimuyo. De oorspronkelijke Indiaanse  bevolking, de Mapuches, noemen hem de vier uiers, omdat hij kennelijk vier topjes heeft, waarvan wij er slechts twee kunnen zien. Volgens hen had de Melimoyu speciale krachten, het was immers de poort naar de buik van moeder aarde, anderen verbonden de vulkaan met de  mythische stad Los Cesares.

Los Cesares zou te vinden zijn bij de gloeiende rusteloze berg, verstopt achter de grillige fjorden ergens in Patagonie. Een soort El Dorado, gesticht door een rijke Inca-gemeenschap. Deze mythische stad zou zijn bewoners een beschermd leven garanderen vol gemak en vrijheid. De huizen zouden bedekt zijn met goud, de prachtige vrouwen zouden er naakt rondlopen en wijn zou uit de bronnen vloeien. Zie je het voor je?

Tussen 1600 en 1640 was dit aanleiding genoeg voor Engelse en Hollandse piraten om de archipel af te schuimen op zoek naar deze gouden stad.  Ondanks hun volharding vonden zij de gouden stad Los Cesares niet, hun zoektocht leverde wel  nuttige cartografische gegevens van deze waterstreek.

Ook zonder de belofte van gouden daken, willen wij de vulkaan de Melimoyu wel iets beter bekijken, dus wandelen wij noordwaarts over het ongerepte strand. Heel veel aangespoelde of door oprukkend zeewater gesneuvelde bomen liggen wit uitgebeten door zon en wind, kriskras over het strand, een El Dorado voor iemand als ik die helemaal blij word van een mooi stuk drijfhout. De top van de Melimoyu is steeds iets beter zichtbaar.

We klauteren over boomstammen, verbazen ons over het leven dat toch nog op die schijnbaar dode bomen mogelijk is, en laten slechts onze voetstappen achter in dit tropische Chileense paradijs aan de voet van de mythische Melimoyu.