Was Agua Amarga een rustoord met oudjes, in Las Negras is het ’s avonds in de barretjes een stuk levendiger en wordt op aanplakbiljetten een vlooienmarkt aangekondigd.

‘s Ochtends treft iedereen elkaar op een terras bij een cafe cortado en een lekker broodje. De marktlieden zijn vooral hippievrouwen die zelfgeknutselde sieraden, ecologisch verantwoorde cremes, zelfgebakken brood en marmelade verkopen. Er is ook een man met zelfgebrouwen bier en biologische likeurtjes. Wij kopen brood, marmelade en likeur en steunen een meisje zonder tanden door stekjes van de lokale vetplanten te kopen ten behoeve van haar zielige- poezenprojekt. Wij nemen alle tijd om op het terras te genieten van ons ontbijt en de kleurrijke gemeenschap te observeren. We zien chique nep-hippies, doorgewinterde hippies ( vaak met een slecht gebit) en jonge blije aspirant- hippies, allemaal met een bijpassende hond.

‘s Middags zoeken we een stil baaitje op om nog even van de zon te genieten.

De volgende dag verlaten we met het kraaien van de haan het dorp om naar de baai van San Pedro te wandelen, waar vrije vogels uit verschillende landen zich van de wereld hebben afgezonderd. Het pad is een oud visserspad dat via een droge rivierbedding door een kloof gaat, en ons dan via een smal stenig bergpad langs een kasteelruïne, brengt naar een prachtige baai met witte kliffen en een turquoise zee.

De gemeenschap heeft een natuurlijke waterbron, woont in zelfgebouwde hutjes of tenten tussen palmen en agaves. Er is een hoog rietveld met daarin rode vlaggetjes op lange stokken (de wc’s), een gemeenschappelijke moestuin, en natuurlijk het heerlijke zandstrand. Daar vinden we een piratenbarretje waar we genieten van koude biertjes en nieuwe  muziek ontdekken. Luister je mee?