Samaipata  dankt zijn gematigde temperatuur aan zijn bijzondere ligging op 1650 meter hoogte. De Andes, die zich uitstrekt, van Vuurland in het zuiden tot Colombia in het Noorden, maakt hier in Bolivia een haakse bocht voor hij afbuigt naar Peru in het noordwesten. In de Codo de los Andes, ofwel de elleboog van de Andes, kun je fantastisch wandelen in de groene uitlopers van het hooggebergte.

Wij beklimmen er een berg wat in de volle zon nog best een uitdaging is maar genieten onderweg en op de top van magische uitzichten.

Van Neidy onze gids begrijp ik dat onder onze voeten in het binnenste van de aarde, lavastromen steeds cirkelvormige bewegingen maken. Ze komen omhoog, “ koelen af” en creëren compacte en dus zwaardere aardplaten die het magma weer naar beneden duwen, waardoor een deel van de aardlaag weer smelt om opnieuw omhoog te borrelen om dan tot een nieuwe ( dikkere) aardlaag te stollen. 

En waar twee aardplaten tegen elkaar opbotsen en onder gigantische druk onder elkaar doorschuiven, ontstaat hooggebergte, zoals de Andes, “verderop” daar waar de druk afneemt, vind je lagere bergen, zoals hier in de groene uitlopers van de Andes. Op sommige plaatsen zoals in Noord Chili, waar breuklijnen zijn en de platen onder de aardkorst ten opzichte van elkaar bewegen, kunnen aardbevingen en tsunami’s ontstaan. De zus van Neidy woont in zo’n gebied en zeker eenmaal per jaar gaat daar een tsunami- alarm en vlucht iedere inwoner naar een hoger gelegen gebied.

Tijdens een wandeling heb je alle tijd om meer te weten te komen over de lokale dingen die hier spelen. Zo horen we dat we geluk hebben gehad want een paar weken geleden was het 36 dagen lang onmogelijk om de stad Santa Cruz in of uit te komen. Dat heeft alles te maken met een volkstelling die eenmaal in de 10 jaar plaatsvindt en voor dit jaar op de agenda staat. Afhankelijk van de getelde hoeveelheid inwoners krijgt een stad meer of minder geld van de overheid om zaken als (gratis) onderwijs, ( gratis) gezondheidszorg, infrastructuur e.d te bekostigen. Santa Cruz is de welvarendste stad van het land die veel werkzoekenden naar zich toetrekt. De stad is in de afgelopen 10 jaar enorm uitgedijd en heeft geld nodig om al die nieuwkomers te huisvesten e.d. Toen de regering besloot om de telling nog maar een paar jaar uit te stellen tot vlak voor de nieuwe verkiezingen, pikte de stad dat niet en ging letterlijk op slot. Niemand kon er nog in of uit. Omdat in de provincie Santa Cruz het voedsel wordt verbouwd voor de rest van het land, en er vanaf Santa Cruz een belangrijke weg gaat naar Brazilië, zorgt zo’n lockdown natuurlijk voor heel veel ( financiële) problemen voor de overheid ; eindeloze opstoppingen en vrachtwagen- files op weg naar of uit Brazilië, lege schappen in de winkels, voedseltekorten enz. en dat geeft Santa Cruz behoorlijk wat macht. Inmiddels is er wat betreft de volkstelling een compromis bereikt waar alle partijen zich in kunnen vinden. Blokkades zijn in Bolivia het middel om iets af te dwingen, dat belooft wat.