De stippellijntjes op de kaart rondom Cochrane brengen ons dit keer naar een open vallei waar we het gevoel krijgen in Afrika te zijn beland. Eerst passeren we een waterval en een aantal ranches en als het pad dan overgaat in een karrenspoor wordt het echt een feestje. We meanderen langs de Rio Baker tussen struikgewas, vermolmde boomresten en het hoge goudgele gras met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen en gletsjers. Het is een 365 graden uitzicht want achter ons torent de San Lorenzo.
Honderden blije chocoladebruine en glimmend zwarte koeien grazen hier in deze open vallei en regelmatig zie ik hazen wegschieten.
We bivakkeren waar de rivier zich verbreedt tot een een kalm meer. Een enorme zwerm ganzen stijgt er klapwiekend op en trakteert ons luid gakkend op een show figuur vliegen.
We openen vele houten hekken en hobbelen door tot we stuiten op een bruggetje van vermolmde boomstammen en we echt niet verder meer kunnen. Als we er picknicken in het hoge gras, nadert een kudde wilde paarden. Het zijn merries met hun veulens. We houden onze adem in en verroeren ons niet en worden besnuffeld door de moeder van deze kudde. Als we haar vertrouwen hebben gewonnen komen ook de andere paarden een kijkje nemen. Een magisch moment als we omringd zijn door deze aristocratische dieren.
