Foute boel moeten ze hier hebben gedacht als in 2008 na 9000 jaar slapen ineens vulkaan Chaiten wakker wordt en begint te stomen en te braken.
Een groot deel van het park Pumalin, waaronder het stadje Chaiten, wordt in de eerste week van de eruptie bedolven onder een dikke laag as. De uitbarsting duurt een maand lang en zorgt voor 800 miljoen kubieke meter lavapuin, waardoor de vulkaan met een piek van 200 meter omhoog komt.
Gelukkig worden mensenlevens gespaard maar het zorgt voor veel schade aan huizen, bruggen en vegetatie en het as komt zelfs in Buenos Aires terecht.
Als we ’s ochtends langs de door warmte verbrandde bomen gaan, hangt er nog een grijzige mist, heel toepasselijk voor een tocht naar de vulkaan. Maar de mist trekt snel op en dan maakt de zon en de hoge luchtvochtigheid de tocht ineens een stuk zwaarder. We stijgen 600 meter over een eindeloze trap van boomstammen, eerst door een ondoordringbaar regenwoud met een onderbegroeiing van heel veel soorten varens en mossen en worden op deze toch al uitputtende tocht vergezeld door zwermen steek-grage horzels.
Foute boel denk ik als ik halverwege door een hongerklap wordt geveld en mijn hele systeem weigert om nog verder te klimmen. De rest van de tocht naar boven heb ik inmiddels uit mijn geheugen gewist, maar de uitzichten bij de krater van de rokende vulkaan zal ik niet snel vergeten. Fantastisch en ook wel een beetje onheilspellend……
