We hebben in Punta Arenas een 3 daagse boottrip geboekt bij Whale-sound, een organisatie waarmee we, begeleid door wetenschappers op zoek gaan naar walvissen in het kanaal van Magellanes. Het kottertje heeft een aangepaste dieselmotor waarmee we de walvissen van dichtbij kunnen benaderen zonder hun natuurlijke gedrag te verstoren.

We zijn samen met de Chileense Maria, zelf een gids op een pinguineiland, de enige toeristen. Aan boord de kapitein, een assistent stuurman en tevens degene die de walvissen fotografeert tbv het onderzoek, een mecanicien voor de motor ( 74 jaar ! ), de gids, een vriendelijke ‘Griet Titulaer’ die al meer dan 10 jaar meewerkt aan het wetenschappelijk onderzoek en Suzanne, een Zwitserse die dit seizoen als vrijwilliger is aangemonsterd en ervoor zorgt dat het ons aan niets ontbreekt.

Het is een tocht van zo’n 8 a 10 uur varen waarbij we het zuidelijkste punt van het continent moeten ronden, waar het flink kan spoken. De eerste keer dat we uitvaren is het een zonnige dag, maar moeten we toch na 5 uur varen terugkeren omdat er een fikse wind is opgestoken en we onmogelijk voorbij de kaap kunnen varen. Het kottertje beukt tegen enorme golven op en stort ieder keer weer met een flinke dreun naar beneden. Vanuit de stuurhut kun je niet meer naar buiten kijken omdat het water tegen de ramen klotst. Genoeg reden om helemaal groen van ellende over de reling te hangen maar met een pleister tegen zeeziekte achter het oor hebben we gelukkig weinig last. In overleg met de bemanning besluiten we 2 dagen later het nog eens te proberen.

In 1994 ontdekken een aantal biologen dichtbij het eiland Carlos III in de Straat van Magellanes een voedingsplaats voor bultrugwalvissen. Normaliter fourageren de bultruggen in de zomer bij Antarctica maar omdat er hier zoveel sardines zwemmen zijn de fjorden hier een voedzame tussenstop. Dit was de aanleiding voor de bouw van een onderzoeksstation op het eiland Carlos III en het ontstaan van het eerste maritieme natuurpark. In de afgelopen jaren heeft het onderzoeksteam hier meer dan 170 verschillende bultruggen kunnen identificeren. Dat gebeurt aan de hand van foto’s van de rugvin en de tekening en vorm van de staartvin, die bij iedere walvis anders zijn, net als bij een vingerafdruk.

Aan het einde van een lange koude dag op het water, waarbij we in verschillende fjorden op zoek gaan naar de walvissen treffen we elkaar in de grote onderzoekstent waar we met een wijntje of een pisco sour opwarmen en met elkaar eten aan een lange tafel. Wat een voorrecht om hier te kunnen zijn!