Palermo

Palermo  veranderde  ongeveer 8 jaar geleden van een rustige woonwijk voor middle-class portenos in een hippe bruisende plek, “a place that never sleeps”.  Een groot deel van de wijk beslaat verschillende parken,  met  o.a. een botanische en  een Japanse tuin, waar we fantastische musea bezoeken, waar jongeren zoenen, families picknicken, oude dames roddelen, boekenwurmen lezen, waar gespierde macho’s hun push-ups showen en waar kinderen en honden worden uitgelaten, ieder op zijn eigen speelplaats achter een hoog open hekwerk.

De lanen omlijst door hoge platanen, en geurende acacia’s met bohemien huizen beschilderd met bloemen en indrukwekkende street-art, wordt Palermo Soho genoemd omdat, zo men zegt het de vibe heeft van New York Soho, waar ik overigens nooit ben geweest. De creatieve energie van al die jonge ontwerpers, musici en graffity-kunstenaars is zeker voelbaar. Het is een gewilde woonwijk geworden voor mensen met genoeg geld, maar meer nog voor hippe portenos die hier shoppen en ’s avonds uitgaan in chique clubs of een trendy bar. Wij aten hier het lekkerste ijs ooit en proefden de bruisende sfeer in een jazzclub. Op de terugweg hadden we een potige taxichauffeur die bijna tot tranen toe geroerd ons vertelde over zijn passie voor rugby en de onvoorwaardelijke liefde van en voor zijn maten.