Ruim 250 miljoen jaar hebben de eerste dinosaurussen hier onder lagen van koolstof en zandsteen liggen slapen voordat archeologen ze ontdekten en ze met veel geduld hebben uitgebeiteld en afgestoft. In die tijd, de Triassic periode, voor mij niet te bevatten zo lang geleden, was dit een tropisch gebied, een enorme prairie, doorkruist door rivieren, met meren en moerassen. Nu is het in Nationaal Park Ischigualasto snoeiheet en kurkdroog, een woestijn tegen een achtergrond van muren van rode rotsen waar slechts enkele struiken, vetplanten en enorme cactussen overleven. Het is een bijzonder maanlandschap met heuvels in rode, groene, grijze en witte strepen. De kleuren zijn het gevolg van de aanwezigheid van verschillende mineralen, ijzeroxide (rood), koperoxide (groen), vulkanische as (grijs) en ventonit (wit). Als gevolg van erosie door wind en water is het zachte zandsteen uitgesleten en zijn de meest bizarre vormen ontstaan. Met een beetje fantasie kun je er een sfinx, een onderzeeboot, en een paddestoel in zien. De zwarte kleur in deze rotsen, de koolstof, zijn de waterplanten die opgesloten raakten in het sediment en door een chemisch proces zijn versteend. Ook is er een gebied waar het lijkt alsof reuzen aan het knikkeren zijn geweest. De enige levende diersoort die ik hier zie is een heel klein hagedisje en oh ja twee verdwaalde pinguïns....
