We volgen de Rio Baker helemaal tot aan de monding bij de oceaan en komen terecht in Caleta Tortel. Gelegen tussen bergen, regenwoud en de oceaan houden de Torteloni’s het niet vaak droog. Ze wonen in huizen op palen, geplakt tegen steile rotsen en alleen via houten trappen en steigers gemaakt van cederhout kun je bij hun op bezoek. Ze vissen er op zeewier en vangen grote krabben. Ik vind de sfeer magisch, het is een soort Venetie maar dan gebouwd van golfplaat en houten planken. Overal ruik je houtvuur want zelfs in de zomer wordt het er niet warmer dan 16 graden. Wij vinden een bootsman die ons meeneemt naar een eiland waar rond 1900 ruim 200 arbeiders uit Chiloe door hun werkgever aan hun lot zijn overgelaten. Na 6 maanden hard werken in barre omstandigheden, bleef het beloofde schip dat hun zou ophalen weg. Het verhaal gaat dat de werkgever hun achterliet om loonbetaling te voorkomen. Later vond men een aantal graven en is dit gebied tot nationaal erfgoed benoemd.
